Het universum heeft in de 28e eeuw een diplomatiek centrum. Een klontering van aan elkaar gelinkte bouwsels waarin iedere levensvorm van het bekende universum vertegenwoordigt is: Alpha, De Stad van Duizend Planeten. Zoals wel vaker in diplomatieke centra is Alpha een broeikas van misdaad, intriges, smokkel en spionage. Het is dan ook niet erg verbazingwekkend dat er eerst een radioactieve besmetting in een van de oudste, centrale cellen ontdekt wordt, de Aardse Ambassadeur ontvoert wordt en het spoor naar de centrale cellen leidt. Aan Intergalactische Speciaal Agenten Valerian en Laureline de opdracht het mysterie te ontrafelen. 

Regisseur Luc Besson was van kinds af aan al gefascineerd door de stripreeks Valerian et Laureline – in het Nederlands verschenen als Ravian – maar begon pas bij het verfilmen van The Fifth Element (1997) na te denken  over een verfilming. Valerian tekenaar Mezières was ingehuurd bij de productie en had Besson gevraagd “waarom verfilm je deze ellende, waarom doe je Valerian niet?” Het idee leek interessant, maar vanwege het zeer grote aantal aliens praktisch niet te doen. Avatar (2009) bewees dat het mogelijk zou kunnen zijn maar het zou nog acht jaar duren voordat de film uit zou komen. 

Valerian and the City of a Thousand Planets – losjes gebaseerd op album nummer 7 “De Ambassadeur van de Schaduwen” – was met een budget van €197 miljoen zowel de duurste Franse als de duurste onafhankelijke film ooit maar faalde groots bij de kassa. De film ziet er geweldig uit. De fantastische werelden, gevuld met de meest uiteenlopende wezens, lijken rechtstreeks uit de strip geplukt. De actie-scenes zijn overtuigend in hun spektakel. Maar daar waar de talloze bijfiguren op hun plaats lijken gaat het fout met de hoofdrolspelers die elke vorm van chemie lijken te ontbreken en eerder overkomen als broer en zus dan een potentieel liefdeskoppel. Het wat warrige verhaal helpt hierbij niet. 

Dat Valerian ooit de cultstatus van The Fifth Element (met zijn charismatische hoofdrolspeler) gaat halen lijkt onwaarschijnlijk. Het maakt uiteindelijk niet veel uit. Valerian is nooit bedoeld geweest om na afloop een filosofisch gesprek op te starten. Valerian is bedoeld als vermaak, als fantasierijke verbeelding van een toekomst met duizenden levensvormen.