Flink wat groepen in de Nederlandse jazz en geïmproviseerde muziek maken graag gebruik van de diensten van bassist Dion Nijland. Zo was hij de laatste jaren op ons podium te horen met Steve Kampermans City Maps en het Frans Vermeerssen Trio. Het werd echter hoog tijd voor een eigen groep, en die is er nu in de vorm van Deon. Hierin combineert hij ervaren muzikanten (saxofonist Ad Colen en klarinettist Steven Kamperman) met jonge talenten (trompettist Ruben Drenth en drummer/vibrafonist Mees Siderius). Het debuutalbum van het kwintet, Soft Steel, kon rekenen op lovende kritieken in de pers. De schijnbare paradox van de plaattitel is een mooie metafoor voor de muziek van Deon. Nijland koppelt namelijk vernieuwing aan traditie, jazz aan wereldmuziek, verstand aan gevoel en strakheid aan speelsheid. Hij schrijft aardse composities waarin hij goed gebruik maakt van de klankkleuren van zijn blazers, en waar ook de nodige humor in doorschijnt.
De groep gaat tijdens het concert opnamen maken. Waar deze voor worden gebruikt? Wij weten het ook nog niet, maar we houden u natuurlijk graag op de hoogte.