De Franse regisseur Henri-Georges Clouzot maakte in de jaren vijftig furore met films als Wages of Fear en Les Diaboliques. In de jaren ’60 had een nieuwe generatie Franse filmmakers kritiek op Clouzot. Henri-Georges wilde, getergd door de schamperende opmerkingen van deze Nouvelle Vague-regisseurs, zichzelf opnieuw op de kaart zetten met het zeer ambitieuze project L’ Enfer. De film moest zijn meest visionaire werk worden. De mannelijke hoofdrol werd toebedeeld aan de ervaren acteur Sergio Reggiani. Romy Schneider, die van haar mierzoete Sissi-imago af wilde raken, was bereid om de vrouwelijke hoofdrol op haar te nemen. Vanuit de Amerikaanse filmmaatschappij kwamen enorme tegoeden vrij om de film te financieren, waardoor Clouzot gebruik kon maken van meerdere cameracrews en de beste geluidstechnici. Maar helaas verliepen de opnames op een rampzalige wijze. Tijdsdruk, onenigheid met het filmpersoneel en het wegvallen van acteur Regianni leidde uiteindelijk tot een ziekenhuisopname van Clouzot. L’ Enfer werd nooit meer voltooid en de geschoten filmrollen verdwenen in de archieven.

In de documentaire Inferno/L’ Enfer van Serge Bromberg en Ruxendra Medrea komen de nabestaanden van Clouzot en verscheidene leden van de filmcrew van L’ Enfer aan het woord. Maar het belangrijkste van deze documentaire is toch wel de vertoning van originele hypnotiserende filmbeelden, die toevalligerwijze in bezit kwamen van Serge Bromberg nadat hij twee uur lang in een lift opgesloten zat met de weduwe van Clouzot. De filmbeelden zijn een geweldig geschenk voor de kijker en de vraag dient zich aan wat voor meesterwerk L’ Enfer geweest had kunnen zijn.