Een buschauffeur, bijgenaamd Mr. Thank You vanwege zijn dankbetuigingen aan andere weggebruikers die voorrang geven op de smalle bergweggetjes, rijdt van het landelijke Izu naar het verre Tokio. De film portretteert de passagiers en hun uiteenlopende redenen om te reizen, zoals een moeder en haar dochter die voorbestemd zijn om in Tokio verkocht te worden, en de mensen die ze onderweg tegenkomen, waaronder een Koreaanse werkende vrouw die de begrafenis regelt voor haar overleden vader. 

” Ik kan geen films maken zoals die van Shimizu” – Yasujiro Ozu [regisseur o.a. ‘Tokyo Story’]

 ” Mensen zoals ik en Ozu krijgen films gemaakt door hard te werken, maar Shimizu is een genie…” – Kenji Mizoguchi [regisseur o.a. ‘Life of Oharu’]

Ondanks al deze lof heeft Hiroshi Shimizu (1903-1966) veel minder internationale aandacht gekregen dan beide regisseurs hierboven. Shimizu stond bekend als een soort rokkenjager en playboy. Tegelijkertijd bracht Shimizu’s liefde voor kinderen zijn grote gevoel voor sociale verantwoordelijkheid naar voren. Als onafhankelijke rijke richtte hij met zijn eigen geld na de Tweede Wereldoorlog een tehuis op voor oorlogswezen. Deze twee kanten van zijn persoonlijkheid – de playboy en de humanitaire – worden weerspiegeld in de conflicten die in sommige van zijn films voorkomen. Ondanks zijn bevoorrechte achtergrond brachten zijn humanitaire instincten hem ertoe de kant van het gewone volk te kiezen. Shimizu was niet alleen een groot filmmaker, maar vooral een goed mens. De (schijnbaar) vrolijke weergave van een busrit op het platteland van Japan Mr. Thank You werd volledig op locatie gefilmd en is een mooi uittreksel uit zijn rijke oeuvre.