In de toekomst-versie van Neo-Tokyo is het gebruik van cybertechnologie om mensen te ‘verbeteren’ doodnormaal. Implantaten verbeteren de zintuigen, chips en datapoorten zorgen voor draadloze netwerken. Deze alom aanwezige cybertechnologie heeft ook andere conseqenties: cybermisdaad en terrorisme.

Tijdens een onderzoek van antiterrorisme eenheid Sectie-9 naar op hol geslagen robots komt Majoor Kusanagi op het spoor van een onbekende hacker. Een spoor dat nauw verbonden blijkt te zijn met haar eigen verleden. Majoor Kusanagi is namelijk een prototype. Om haar van een zekere dood te redden zijn haar herinneringen in een op maat gemaakt kunstmatig lichaam geplaatst. Maar zijn het wel haar herinneringen? En als het haar herinneringen niet zijn, bestaat ze dan eigenlijk wel?

Ghost in the Shell verscheen tussen 1989 en 1990 als serie en maakte direct naam met zijn kruising van flamboyant getekende actie en diep filosofische overpeinzingen over identiteit. De grote doorbraak kwam het verschijnen van een animatieversie door Mamoru Oshii in 1995 – in 2004 kwam vervolg Innocence uit, terwijl er vanaf 2002 ook twee TV series (Stand Alone Complex) verschenen. Het maken van een live-action versie was slechts een kwestie van tijd.

Ghost in the Shell leverde na het verschijnen in 2017 behoorlijk gemengde reacties op. Een versimpelde versie van de tekenfilm uit 1995 (vonden de fans van de tekenfilm en de strip). Hoogstaand spektakel op hoog tempo in een schitterend weergegeven wereld met een sfeervolle soundtrack die geen moment verveeld (vonden de mensen die de tekenfilms en strips niet kenden).