Gedurende een lange treinrit richting Noord-Japan spreekt een jongeman een oudere vrouw aan en biedt haar een lunch aan. De vrouw wordt vergezeld door een oudere dame, die haar in de gaten lijkt te houden. De jongeman raakt geïntrigeerd door de vrouw, die bijna niets over zichzelf wil loslaten. Ze heeft een geheim dat ze verborgen wil houden, net als de jongeman zelf.

Saito’s film is, enigszins ongebruikelijk, een zeldzaam voorbeeld van een remake van een Koreaanse film gemaakt in Japan. De film is vrij bekend in Japan, maar daarbuiten grotendeels onbekend gebleven. Keiko Kishi (hier mogelijk alleen bekend van Sydney Pollacks film ‘The Yakuza’) levert hierin hier een wonderbaarlijk onderbelichte prestatie, waarbij ze de onrust van haar personage bijna volledig overbrengt via een schijnbaar oneindige verscheidenheid aan subtiele gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. De jonge is de ideale casting als de jongensachtige gangster wiens kalverliefde voor Keiko (zowel het personage als de naam van de actrice) geleidelijk de verdediging van deze vrouw ontwapent en haar overtuigt om uit haar zelfopgelegde schulp te komen.