Op Valentijnsdag in het in het jaar 1900 gaat een groep meisjes van een kostschool in Melbourne voor een picnic naar het in de outback van de staat Victoria gelegen Hanging Rock. Vier avontuurlijk ingestelde jongedames krijgen toestemming om deze, voor Aboriginals heilige, rotsformatie te beklimmen. Een van hen keert in hysterische staat terug en van de drie anderen ontbreekt elk spoor. De uitgebreide zoektocht die volgt levert meer vragen dan antwoorden op over wat er nou precies bij Hanging Rock gebeurd is.

Regisseur Peter Weir, die een jaar eerder de toonaangevende film The Cars That Ate Paris had gemaakt, zette met Picnic at Hanging Rock de Australische ‘New Wave’ internationaal definitief op de kaart. Net als in het eerder door Nicolas Roeg in Australië gemaakte Walkabout, speelt de relatie tussen mens en natuur hier een essentiële rol. In Weir’s film is het vooral het strenge Victoriaanse gedachtegoed, dat haaks staat op de wetten der natuur.

Op ingenieuze wijze worden de strikte opvattingen over ontluikende seksualiteit gekoppeld aan de verontrustende en mysterieuze krachten van het inheemse land. En deze leiden onherroepelijk tot gebeurtenissen die de moderne menselijke geest niet kan verwerken. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Joan Lindsay uit 1967.